Hinde Nayman

From my hair rain is running
my cheeks are wet
I come to muddy thresholds as a guest
am silent, about where and to whom

A bird trembles on a twig:
ready to fly away
who will reach me first
the bird or the soldiers’ shoes

Here a golden plant has finished blooming
and here on the way lie leaves
and here stand Olympic gods
with chopped off parts

But from a window from afar
falls a light into my eyes
I see, how sorrow goes
crowned with a rainbow

אינמיטן װעג

הינדע נײמאַן

פון מײנע האָר רינט דער רעגן,
מײנע באַקן זײנען נאַס,
איך קום אױף שװעלן מאָכיקע אַלס גאַסט,
און שװײג: פון װאַנען און צו װעמען.

אַ פױגל ציטערט אױף אַ צװײג;
ער איז צום אָפּפליען שױן גרײט.
װער װעט פריער דעריאָגן מיך —
דער פױגל, צי די זעלנער־שיך?

דאָ האָט אַ גאָלדענע כריזאַנטעם אָפּגעבליט,
און דאָ אױף װעגן ליגן בלעטער.
און דאָ שטײען די אָלימפּ־געטער
מיט אָפּגעהאַקטע שטיקער גליד.

נאָר פון אַ פענצטער, פון אַ װײטס
פאַלט אַ ליכט אין מײנע אױגן,
זע איך, װי דער אומעט גײט
געקרױנט אין אַ רעגנבױגן.