The Miser’s Place

Between roads wildly overgrown,
contained by walls hunched from shame,
with hands tight-fisted as of stone
lives the miser of this place.

Once there was a special Sabbath
and to scatter crumbs he deigned,
came the birds with beaks all sharpened –
God forbid they’d peck at these!

In our book, ancient and holy,
with its edges bent, it states
that a bird will not be feeding
where a stingy hand doth reign.

The old book has long gone missing
and the miser laid to earth,
birds avoid his home completely,
giving it a big wide berth.

Translated by Miri Koral

דעם קמצנס שטוב

צװישן װעגן װילד פאַרװאַקסן,
װענט פאַרהױקערטע פאַר שאַנד,
מיט געלײמטע הענט צום געבן
װױנט דער קמצן פון דעם לאַנד.

אײנמאָל נאָר אין שבת־שירה
שיט ער ברױזן אין דער גאַס,
פײגל שלײפן זיך די פּיסקלעך —
פּיקען? חלילה־וחס!

ס’שטײט בײ אונדז אין אַלטן ספר
מיטן אײנגעקנײטשטן ראַנד,
אַז אַ פױגל װעט נישט פּיקען,
װו עס הערשט אַ קאַרגע האַנט…

לאַנג פאַרװאָרפן איז דאָס ספר
און דער קמצן שױן אין גרוב;
מיט אַ גרױסן, ברײטן בױגן
מײדן פײגל אױס די שטוב.

צװישן װעגן װילד פֿאַרװאַקסן,
װענט פֿאַרהױקערטע פֿאַר שאַנד,
מיט געלײמטע הענט צום געבן
װױנט דער קמצן פֿון דעם לאַנד.

אײנמאָל נאָר אין שבת־שירה
שיט ער ברױזן אין דער גאַס,
פֿײגל שלײַפֿן זיך די פּיסקלעך —
פּיקען? חלילה־וחס!

ס’שטײט בײַ אונדז אין אַלטן ספֿר
מיטן אײַנגעקנײטשטן ראַנד,
אַז אַ פֿױגל װעט נישט פּיקען,
װוּ עס הערשט אַ קאַרגע האַנט…

לאַנג פֿאַרװאָרפֿן איז דאָס ספֿר
און דער קמצן שױן אין גרוב;
מיט אַ גרױסן, ברײטן בױגן
מײַדן פֿײגל אױס די שטוב.