Good

Love have I for all that lives in song
Birds, women in blue hats
A tree, a street, a wall
All that is familiar and what’s not

And what is past and what will be:

Jericho’s walls
Lemberger wind that rushes in my ears
And the clever silent stone
That will someday mark my grave

Because all that lives is resisting death
(He breaths through the nostrils of black burial horses,
and blushes passionately in dusky red)

Therefore, these are good:
The birds, the young women in blue hats
The blood
And headstones in cemeteries covered with light fallen snow.

גוט

ליב האָב איך דאָס, ואָס לעבט אין ליד:
פײגל, פרײלנס אין בלױע היט.
א בױם, א גאַס, א װאַנט.
אַלץ. װאָס איז באַקאַנט מיר און װאָס נישט באַקאַנט.

און דאָס געװעזענע האָב איך ליב. און דאָס, װאָס ס’איז און װאָס װעט זײן:

יריחוס מױערן,
און ברעזעס לעמבערגער, װאָס רױשן פרילנגדיק אין מײנע אױערן
און דעם קלוגן, שטומען שטײן,
װאָס װעט אַמאָל א זוניקער בײ מײן צוקאָפּנס שטײן.

װײל אַלץ, װאָס לעבט טוט װידערשפּעניקן דעם טױט.
(ער אָטעמט לעבעדיק דורך נאָזלעכער פון שװארצע קבורה־פערד,
ער ברױזט א לײדנשאַפטלעכער אין שקיעה־רױט).

דערפאר זײנען גוט:
די פײגל, די פרײלנס אין בלױע היט,
דאָס בלוט
און קבורה־שטײנער, לײכט מיט שנײעלעך פארשיט.