The Song Remains – דאָס ליד איז געבליבן

The Song Remains

People of the Warsaw Ghetto merged with a map of the Nazi occupation of Poland

דאָס ליד איז געבליבן

Welcome to our collection of Yiddish poems with English translations from Nazi German occupied Poland. We’ll be publishing one new poem per week into 2027, so be sure to subscribe to get free weekly updates.

  • H Veber

    On an evening twilight corner
    flames arise with thousand eyes
    and the sky blue and blueness
    the wandering Romani wildness
    the moon

    (more…)

  • Hersh Veber (1904-1943) was born in Jasło (Yaslo). He had a religious upbringing, and later studied mathematics at Kraków University. He published his first poem in 1930, and continued to publish poems in a number of journals and periodicals. During the Nazi occupation he was confined in the Janów ghetto. He was murdered in Drohobycz along with other Jews from neighbouring ghettos.

    (more…)

  • Y L Kohn

    My “shul” is my poor home
    the yard, the streets of the city;
    the streets surrounding were like stone tablets
    like stone tablets marked with blood

    (more…)

  • Miryem (Miriam) Ulinover

    Good night to you my little village
    and a good forever…
    Does a leaf rustle on the tree?
    Or does sorrow sing everywhere?

    (more…)

  • Motl Kozlovski

    Sirens cut the air in two
    a late whore hurries down a side street
    weary bodies wake from here to China
    and homeless streetcars ring in the day

    So how, in what way can I praise you
    sadness lives long in your street miles
    clouds hang gray over your red gates
    from chimneys smoking up the sky

    Seldom a ray sneaks in from somewhere
    people run, rushing as if chasing someone
    pale women – sick birds lurk on side streets
    and days of wrath arrive in convoy

    Łódź you’re called the Polish Manchester
    you brag about your factory streets
    while in your cellars and your attics
    your sons and daughters choke
    with worry and defeat

    (more…)

  • Motl Kozlovski (1910-1944?) was born in Przysucha (Pshiskhe). He had a traditional education, and worked as a tailor. He published poems in a number of journals. He was deported from the Łódź ghetto, and died in Auschwitz.

    (more…)

  • Khayim Semiatitski (Chaim Semiatitsky)

    Don’t cry child
    autumn will not live long in our land
    he is like a poor man who is blind
    the wind leads him by his hand
    Give the autumn like a good coin away
    to sorrow
    He will cry for joy
    until he comes to the frosted wintry door
    The summer has bright eyes
    by day the sun and by night the moon
    The winter – a beautiful faced old man
    with a white beard spread out over his knees
    So give the Autumn a gift of your sadness

    (more…)

  • Khayim Semiatitski (1908-1943) was born in Tykocin into a rabbinic family, and was ordained as a rabbi, but never assumed an official position. He moved to Warsaw, and began to write poetry, poems, stories, and critical reviews which were published in a number of newspapers and literary journals.

    His book Tropns Toy (Dewdrops) won the Y L Peretz award of the PEN club of Yiddish writers in Warsaw. He believed that the task of the artist is to polish the Creator’s work.

    When the Nazis occupied Warsaw, he fled to Białystok, and later to Vilnius. He was murdered during the liquidation of the Vilna Ghetto in September 1943.

    (more…)

  • Sholem Zhirman

    Feigele, startled awake,
    bursts into tears
    seeing men yelling at Chaim,
    hearing how her mother weeps.

    A houseful of policemen,
    angry and wild as beasts:
    one fingers his bruises,
    the other spits and swears…

    A third yells at Khaim:
    “Now I know who you are,
    Ekh! You son of a bitch,
    you, you communist!!”

    Then Feigele gets frightened,
    begins to holler “Ma-a!!”
    So Khaimke goes over to her
    and lovingly begs, “Sh-sha!”

    “What do they want, these fellers,
    what are they yelling at you for?
    Tell them you’re my dear brother
    the dearest of all, by far.”

    “Listen, sister Feigele,
    to this last tale I tell.
    There’s a place bleak and hulking,
    studded with tiny windows and cells.

    It’s guarded night and day
    with bullets, guns and lead,
    and little birds flying that way
    alight on the window ledge.

    They take the crumb on offer
    and off they fly, away,
    to sing of the heart of the fighter
    and of courage through darkest days…

    The workers that are in there
    are shut in and guarded tight.
    Little sister, that’s where
    they’re taking me this night.

    Goodbye, my little darling,
    just be clever, and sh-sha”..
    But Feigele can’t help wailing:
    “Khaim. Mama, Ma-a-a.”

    Translation revised by Miri Koral

    אַרעסט

    ש. זשירמאַן

    האָט פײגעלע זיך אױפגעכאַפּט פון שלאָף
    און זיך צעװײנט,
    געזען, מע שרײט אױף חײמען,
    געהערט, די מאַמע װײנט.

    אַ פולע שטוב מיט פּאָליצײ
    װי חיות בײז און װילד:
    אײנער טאַפּט די סעניקעס,
    אַ צװײטער שפּײט און שעלט…

    אַ דריטער שרײט אױף חײמען:
    „איצט װײס איך, װער דו ביסט,
    עך, דו זון דו הינטישער,
    דו, דו קאָמוניסט!!“

    האַט פײגעלע דערשראָקן זיך,
    גענומען שרײען: מאַ־אַ!!!
    אין צוגעקומען חײמקע,
    געבעטן ליבלעך: שא..

    „װאָס װילן זײ, די דאָזיקע,
    װאָס שרײען זײ אױף דיר?
    זאָג זײ, אַז אַ ברודערל
    אַ גוטער ביסטו מיר“.

    „הער נאָר, שװעסטער פײגעלע,
    אַ מעשהלע אַ לעצט.
    פאַראַן אַ הױז, אַ גרױ און גרױס
    מיט פענצטערלעך באַזעצט…

    דאָרטן היטן װעכטער פול,
    מיט קױלן, ביקס און בלײ.
    פליען קלײנע פײגעלעך
    דאָס פענצטערל פאַרבײ…

    גיט מען זײ אַ ברעקעלע,
    פליען זײ אַװעק,
    זינגענדיק פון קעמפערס האַרץ
    און מוט אין שװערע טעג…

    דאָרטן זיצן אַרבעטער
    אײנגעשפּאַרט, באַװאַכט,
    אַט אַהין, מײן שװעסטערל,
    פירט מען מיך בײנאַכט..

    זײ געזונט, מײן קלײנינקע,
    זײ נאָר קלוג, און שא.. “
    אַט צעװײנט זיך פײגעלע:
    „הײם. מאַמאַ, מאַ־אַ־אַ.“

    אַרעסט

    ש. זשירמאַן

    האָט פֿײגעלע זיך אױפֿגעכאַפּט פֿון שלאָף
    און זיך צעװײנט,
    געזען, מע שרײַט אױף חײַמען,
    געהערט, די מאַמע װײנט.

    אַ פֿולע שטוב מיט פּאָליצײ
    װי חיות בײז און װילד:
    אײנער טאַפּט די סעניקעס,
    אַ צװײטער שפּײַט און שעלט…

    אַ דריטער שרײַט אױף חײַמען:
    „איצט װײס איך, װער דו ביסט,
    עך, דו זון דו הינטישער,
    דו, דו קאָמוניסט!!“

    האָט פֿײגעלע דערשראָקן זיך,
    גענומען שרײַען: מאַ־אַ!!!
    איז צוגעקומען חײַמקע,
    געבעטן ליבלעך: שאַ..

    „װאָס װילן זײ, די דאָזיקע,
    װאָס שרײַען זײ אױף דיר?
    זאָג זײ, אַז אַ ברודערל
    אַ גוטער ביסטו מיר“.

    „הער נאָר, שװעסטער פײגעלע,
    אַ מעשהלע אַ לעצט.
    פֿאַראַן אַ הױז, אַ גרױ און גרױס
    מיט פֿענצטערלעך באַזעצט…

    דאָרטן היטן װעכטער פֿול,
    מיט קױלן, ביקס און בלײַ.
    פֿליען קלײנע פֿײגעלעך
    דאָס פֿענצטערל פֿאַרבײַ…

    גיט מען זײ אַ ברעקעלע,
    פֿליען זײ אַװעק,
    זינגענדיק פֿון קעמפֿערס האַרץ
    און מוט אין שװערע טעג…

    דאָרטן זיצן אַרבעטער
    אײַנגעשפּאַרט, באַװאַכט,
    אָט אַהין, מײַן שװעסטערל,
    פֿירט מען מיך בײַנאַכט..

    זײַ געזונט, מײַן קלײנינקע,
    זײַ נאָר קלוג, און שאַ.. “
    אָט צעװײנט זיך פֿײגעלע:
    „חײַם. מאַמאַ, מאַ־אַ־אַ.“

  • Miryem (Miriam) Ulinover

    “Whoever is too lazy to braid challahs
    will have to weave her old grey braid” –
    Bobe told me in the kitchen
    and I grab my head

    (more…)