Shmuel Vulman

1.

Right now – stream your brightest rays
melt brightness into my eyes
and pull me into white light
swimming into a light stream

and waves are flooding silver light
it is a light strike
I spread my hands out
and swim in two small rudders thick waves of stars

I dip deep into light waves
on my shoulders – wings wave
and my eyes are two stars
I begin to dance in a ring of sunlight
already broken all ladder steps
I am pulled by starlight

2.

I closed darkness with herself
let her cool down in her own shade!
I was chilled by her cold bars
I so longed for a warm sun ray!

I emerged – eyes open – drinking light
shoulders bared – bathed in rays.
Gently rain tenderly fell on me
and now my face is bathed in kisses

It’s still so great to have a mother
a warm hearted one who laughs and
meets your gaze with loving eyes!
I left confusion buried in the darkness
let myself run with the sun rays
and laugh out love and sing and shout

3.

Wherever you have been and didn’t come from
the beautiful red morning star will light
and if you walk into the dawn of sunrise
give me your hand, and be a friend and dear to me today!

And if you are sad – your day is darkened
and into evening darkness goes your way
then we must part at the beginning
and you’re not my friend you are my enemy

I carry parts of sun upon my shoulder
with streaks of light my way it is now paved
come with a smile or go away with sorrow!
My field is full of blooming roses of my own
and all my days are filled with spring
waves of light and sun flood over me
and into me alone…

ליכט

ש. װולמאַן

1.
אין איצט — שטראַל אױס דײן װײסטע שײן.
פאַרבלענד אין גאַנצן מײנע אױגן.
איך װער אין װײסער ליכט געצױגן
אין שװים אין שטראַלנשטראָם אַרײן.

און ס’פלײצן כװאליעס זילבערליכט —
עס אין א ליכטיקע בהלה.
כ’צעשפּרײט די הענט — צװײ רודערס שמאָלע —
און שװים אין שטערנטײך געדיכט.

איך טובל זיך אין ליכט אין גאנצן.
אױף מײנע אַקסלען — פליגל פאַכן
און שטערן צװײ — זענ’מײנע אױגן.
איך הײב אין זונענקרײז אָן טאַנצן.
שױן אלע לײטערטרעפּ צעבראָכן.
איך װער פון שטראַלנשטריק געצױגן

2.
כ’האָב די פינצטערניש פארמאכט מיט איר אלײן.
זאָל זי איצט זיך קילן אין איר אײגן טאָטן !
ס’איז מיר קאַלט געװען אין אירע קילע גראָטן.
כ’האָב געבענקט אזױ — א שטראַל, א טראָפּן שײן !

כ’בין ארױס מיט אױגן אָפענע — טרינקן ליכט.
אַקסלען — אָפּגעדעקטע — טובלען זיך אין שטראַלן.
איז אױף מיר א רעגן צערטלעכקײט געפאלן
און עס באָדט זיך איצט אין קושן מײן געזיכט.

ס’איז דאָך גוט אזױ א מאמען האָבן,
א װארעם־ליכטיקע, װאָס לאָבט און גלעט
און קוקט דיר אין די אױגן טרײ !
ב’האָב חושך אין דער פינצטערניש באַגראָבן,
געלאָזט מיט שטראַלן לױפן זיך אין װעט
און לאַך מיט פולער ברוסט און זינג און שרײ.

3.
פון װאַנען און װו זאָלסט נישט קומען — װו גײסטו הײנט?
באַשײנט דער רױטער מאָרגנשטערן דײנע װעגן
און גײסט דעם זונאױפגאַנג אַנטקעגן —
טאָ גיב דײן האַנט מיר. זײ א חבר און פרײנד!

ביסטו אָבער אומעטיק — דײן טאָג האָט אָפּגעשײנט
צו אָװנט־דעמערונג עס פירן דײנע װעגן —
צעשײדט דער װעג זיך אונדז בײ ערשט באַגעגן
און ביסט מיר פרעמד און ביסט מײן פײנט.

איך טראָג איצטער שטיקער זון אױף מײנע אַקסלען,
מיט פּאַסן ליכט געפלאַסטערט אין מײן נײער װעג.
קום־מיט א שמײכל, אָדער גײ מיט דײן געװײן !
עס איז מײן פעלד מיט רױזן פול באַװאַקסן.
פרילינגדיקע זײנען אלע מײנע טעג.
כװאַליעס ליכט פארפלײצן מיך און זון — אין מיר אלײן.