Miryem (Miriam) Ulinover

Oo-hoo-hoo wind in the chimney
I hear a sadness time
I hear a black, dark dead long note
The chimney sweeper’s own love song

Did not know of joy to sing
did not know except one thing
Black are hands and black the face
blackened life is in this place

Where eyes can hardly move up there
black are chimney sweepers hands and hair
never smoked when I was with her
The flame of love was grand

How I loved this lovely maiden
loved her day and night
She was pure and lovely
and the flame burned bright

Oh the wind was frightening
sad and hurting from his threat
she sought safety by the fire
and she sits there yet…

Oo-hoo-hoo how wind did rumble
Oo-hoo-hoo blowing with alarm
She, collapsed, sits by the fire
trying to stay warm…

דאָס ליד פון קױמענקערער

מרים אולינאָװער

או־הו־הו… אַ װינט אין קױמען…
כ’הער אַ טרױעריק געמיט…
כ’הער אַ שװאַרצן, לאַנג שױן טױטן,
קױמענקערערס ליבעס־ליד…

נישט געװוסט פון גליק צו זינגען,
נישט געװוסט אַ חוץ נאָר אײנס:
שװאַרץ די הענט און שװאַרץ דאָס פּנים,—
ס’איז פאַרשװאַרצט דאַס לעבן זײנס!

נאָר קױם רירן זיך דאָרט אױבן
שװאַרצע קױמענקערערס־הענט —
האָט בײ איר זיך נישט גערױכערט,
האָט ס’קאַנאָנדל װױל געברענט!

אײנגעליבט זיך אין דעם מײדל,
אײנגעליבט זיך ביטער־הײס, —
זי אין יאָ געװען אַ קלאָרע,
זי אין יאָ געװעזן װײס!

אױ! זי עסט זיך שיר פון פּחך
פאַר זײן פינצטערער געשטאַלט…
טרױריק גײט אַ גרוס פון קױמען,
װען דער צוג־װינט האָט געשאַלט…

או־הו־הו! װי ר’האָט גערודערט,
או־הו־הו! װי ר’האָט געליאַרעמט, —
זי האָט אונטן טרױריק־שױריק
בײם קאַנאָנדל זיך געװאַרעמט…