Moyshe Shimel (Maurycy Szymel)

Summer. Nights are round as moons.
I love the windswept grasses and the face
of a woman
walking on silver paths in the forest depths.

It’s blue
and profound loneliness
streams from underfoot –
the night is full of all that rustles and blooms.
And how good it is now like this
just as before writing a poem
about windows open to the wind, to night,
and about white hands on eyes that are closed.

/MK

זומער

משה שימעל

זומער. די נעכט זײנען קײלעכדיק, װי לבנהס.
כ’האָב ליב די אױפגעשױבערטע גראָזן און דאָס פּנים
פון א פרױ
אין גאנג אױף זילבער־סטעזשקעס טיף אין װאלד — —

ס’איז בלױ
און עס שטראַלט
די טיפע אײנזאַמקײט ארױס
פון אונטער טריט —
פול איז די נאַכט מיט אלץ, װאָס רױשט און בליט
און גוט איז איצט אזױ,
וײ פארן שרײבן א ליד
װעגן פענצטער אָפענע צום װינט, צו נאַכט
און װעגן װײסע הענט אױף אױגן, װאָס זײנען פארמאכט