Moyshe Shimel (Maurycy Szymel)

Summer. Nights are round as moons.
I love the windswept grasses and the face
of a woman
walking on silver paths in the forest depths.

It’s blue
and profound loneliness
streams from underfoot –
the night is full of all that rustles and blooms.
And how good it is now like this
just as before writing a poem
about windows open to the wind, to night,
and about white hands on eyes that are closed.

/MK

זומער

משה שימעל

זומער. די נעכט זײנען קײלעכדיק, װי לבנהס.
כ’האָב ליב די אױפגעשױבערטע גראָזן און דאָס פּנים
פון א פרױ
אין גאנג אױף זילבער־סטעזשקעס טיף אין װאלד — —

ס’איז בלױ
און עס שטראַלט
די טיפע אײנזאַמקײט ארױס
פון אונטער טריט —
פול איז די נאַכט מיט אלץ, װאָס רױשט און בליט
און גוט איז איצט אזױ,
וײ פארן שרײבן א ליד
װעגן פענצטער אָפענע צום װינט, צו נאַכט
און װעגן װײסע הענט אױף אױגן, װאָס זײנען פארמאכט.

זומער

משה שימעל

זומער. די נעכט זײַנען קײַלעכדיק, װי לבֿנהס.
כ’האָב ליב די אױפגעשױבערטע גראָזן און דאָס פּנים
פֿון אַ פֿרױ
אין גאַנג אױף זילבער־סטעזשקעס טיף אין װאַלד — —

ס’איז בלױ
און עס שטראַלט
די טיפֿע אײַנזאַמקײט אַרױס
פֿון אונטער טריט —
פֿול איז די נאַכט מיט אַלץ, װאָס רױשט און בליט
און גוט איז איצט אַזױ,
װי פֿאַרן שרײַבן אַ ליד
װעגן פֿענצטער אָפֿענע צום װינט, צו נאַכט
און װעגן װײַסע הענט אױף אױגן, װאָס זײַנען פֿאַרמאַכט.