Moyshe Shimel (Maurycy Szymel)

Summer dear, you come home so brown so hot
You fall on me breathing heavy: what heat!
And I write about fjords – watery inlets
And believe my song will protect me
From the noisy outdoors, the big back yard
Where people are shouting noisily all day: I buy and I sell

Dear One! Mushrooms that peasant women bring from green villages
Smelling of forest rain and dewy mornings
How hot the day is on your eyes
Dearest I would fly – anywhere
Away from this huge gray yard
Where people are shouting noisily all day: I buy and I sell

A white bench in a garden between
Leafy trees waits in the middle of the forest
If we had a rich uncle
He would help us right away
And so…

How hot; how it’s burning
We are held fast inside those hot walls
The big black garbage container this yard
Where all day the yelling goes on of buying selling

Oh
A dark veranda hidden by the sun
Oh
A green, low roof
Oh
We don’t have any money

And this song, that has just come to this world
That cannot be paid for with Rockefeller’s treasure
Lies in the sun, screams and sings as usual
Powerless and unfinished
And not delivered

Oh, how hot, how hot!
Dear ones, how hot…

היצן

משה שימעל

זומער־לעב. דו קומסט אהײם א ברױנע, א הײסע.
פאַלסט צו צו מיר פארסאפּעט: סארא היצן!
און איך שרײב א ליד װעגן פיאָרדן װײסע
און מײן, אז ס’װעט דאָס ליד מיך פאָרט באַשיצן
פאר דעם ליארעמדיקן דרױסן, פאר דעם גרױסן הױף,
װו מען שרײט אַ גאַנצן טאָג: איך קױף און איך פארקױף.

טײערע! די שװאָמען, װאָס ס’ברענגען פּױערטעס פון דערפער גרינע
שמעקן מיט װאלדיקן רעגן, מיט טוײקע באַגינענס — —
װי הײס עס ברענט דער טאָג אין דײנע אױגן!
טײערע! איך װאָלט געפלױגן, װו נישט איז
אװעק, אװעק פון גרױסן, גרױען הױף,
װו מען שרײט א גאַנצן טאָג: איך קױף און איך פארקױף.

עס װארט אַ באַנק, א װײסע, אין א גאָרטן צװישן בלעטער
און א סטעזשקע װארט אינמיטן װאַלד,
װאָלטן מיר געהאַט א רײכן פעטער,
װאָלט ער אונדן געהאָלפן באַלד,
און אזױ…

װי הײס, װי הײס… עס ברענט —
עס האַלטן אונדז אין קלעם די הײסע װענט,
דער גרױסער, שװארצער קאַסטן מיסט אין הױף,
װו מען שרײט א גאַנצן טאָג: איך קױף און איך פארקױף.

אך…
א טונקעלע װעראנדע פון דער זון פארשטעלט…
אך…
א גרינער, נידעריקער דאך…
אך…
מיר האָבן אָבער נישט קײן געלט.

און דאָס ליד, װאָס איז נאָר װאָס געקומען אױף דער װעלט
װאָס נישט באַצאָלן קאָן מען עס מיט ראָקפעלערס אוצר
ליגט אין זון, שרײט, און זינגט, װי שטענדיק,
מאַכטלאָז און נישט פארענדיקט
און נישט דערלײזט…

אך, װי הײס, װי הײס !
טײערע, װי הײס…