From the Cycle: Who Knows From Whence My Poem

Khayim Semiatitski

The linden shelters the twilight
like a leaf among its branches,
its flower enfolding the night in a bud
till dawn
when it unfurls like an almsgiver’s hand.
In the drop of dew hanging suspended
from the grass like an eye,
the evening slumbers with the stars.
And I cast a silver fishing rod
into the river of dusk
to capture my star laying on a water-floret;
or, come the night, I rouse my father’s soul
which had departed into it with a smile.

Translated by Miri Koral


פון ציקל: װער װײסט פון װאַס מײן ליד…

חײם סעמיאַטיצקי

דער ליפּע־בױם טוליעט אײן די נאַכט
װי א בלאַט צװישן זײנע צװײגן.
די בלום פארמאכט די נאַכט אין איר קנאָספּ
ביז אינדערפרי,
װען זי צעעפנט זיך װי א נדבנס האַנט.
אינעם טראָפּן טױ, װאָס הענגט אױפן גראָז
װי זײנס אן אױג,
נעכטיקט דער אָװנט צוזאמען מיט שטערן.
און איך פארװארף א זילבערנע װענטקע
אין אָװנטיקן טײך
צו פאַנגען מײן שטערן, װאָס ליגט אױף א װאסער־בלימל,
אָדער איך װאַך אין דער נאַכט
די נשמה פון מײן טאַטן,
װאָס איז אין איר מיט אַ שמײכל אװעק.


פֿון ציקל: װער װײסט פֿון װאָס מײַן ליד…

חײַם סעמיאַטיצקי

דער ליפּע־בױם טוליעט אײַן די נאַכט
װי אַ בלאַט צװישן זײַנע צװײַגן.
די בלום פֿאַרמאַכט די נאַכט אין איר קנאָספּ
ביז אינדערפֿרי,
װען זי צעעפֿנט זיך װי אַ נדבֿנס האַנט.
אינעם טראָפּן טױ, װאָס הענגט אױפֿן גראָז
װי זײַנס אַן אױג,
נעכטיקט דער אָװנט צוזאַמען מיט שטערן.
און איך פֿאַרװאַרף אַ זילבערנע װענטקע
אין אָװנטיקן טײַך
צו פֿאַנגען מײַן שטערן, װאָס ליגט אױף אַ װאַסער־בלימל,
אָדער איך װאַך אין דער נאַכט
די נשמה פון מײן טאַטן,
װאָס איז אין איר מיט אַ שמײכל אַװעק.