Kalman Lis

Today my life came to an end,
Ekh! To hell with such a life as I am living!
I saw blue children, little hands outstretched
begging something to be given…

Little hands all swollen from the cold
bruised blue on every single finger,
I would give them my whole world,
would I could give them just the singing.

But little children ask only for bread,
what then can a poet give to children,
Only to be bound as one in hardship
’til the last drop of blood for a new life…

Today my life has come to an end, —
Ekh! To hell with such a life that I am living!
I saw blue children, little hands outstretched
begging something to be given…

הענטעלעך

קלמן ליס

ס’האָט זיך מיר דאָס לעבן הײנט געעקט, —
עך, צו אלדי רוחות אַזאַ לעבן!
ס’האָבן בלױע קינדער אױסגעשטרעקט
הענטעלעך, איך זאָל זײ עפּעס געבן…

הענטעלעך געשװאָלענע פון קעלט
מיט סיניאַקעס אױף יעדן אײנעם פינגער,
װאָלט איך אָפּגעגעבן זײ מײן גאַנצע װעלט,
װאָלט איך זײ געשענקט אַלײן דאָס זינגען.

בעטן אָבער קינדערלעך אױף ברױט,
װאָס־זשע קען אַ דיכטער קינדער געבן,
בלײבט נאָר אײנס… צוזאַמען מיט דער נױט
ביזן לעצטן טראָפּן בלוט פאַר אַ נײעם לעבן…

ס’האָט זיך מיר דאָס לעבן הײנט געעקט,
עך, צו אַלדי רוחות אַזאַ לעבן!
ס’האָבן בלױע קינדער אױסגעשטרעקט
הענטעלעך, איך זאָל זײ עפּעס געבן…