Hannah-Rose

Sabbath after eating
her kugl luncheon,
Hanna-Rose is standing at
the mirror in the kitchen.

Combing out her locks,
buttoning up her blouse,
she bounces to the window,
audaciously looking out.

Across the way Yoske bides
and beckons with his finger –
she bestows her little smile
that makes his heart lighter.

In haste she dons a covering,
leaves the bolt hanging,
and the shutters banging –
to Yoske she goes dashing.

He bids her to go walking,
for a “conversation”,
so she abandons everything
heedless of causing sensation.

Then the lock is jimmied,
thieves make off with loot,
and her failure thus is pealed
throughout the neighborhood.

All the women denizens
throw her dirty looks,
pouring salt on her distress,
letting her be smooshed.

A whole week long
she’s forced to endure this —
but when the Sabbath comes along
she’s beaming with happiness…

Translated by Miri Koral

חנה־רױזע

שבת נאָכן מיטאָג,
אָפּגעגעסן קוגל,
שטעלט זיך חנה־רױזע
אין דער קיך צום שפּיגל.

קאַמט זיך גלײך די לאָקן,
קנעפּלט צו די בלוזע;
שפּרינגט דערפרײט צום פענצטער —
קוקט אַרױס מיט העזה…

שטײט אַקעגן יוסקע,
רופט זי מיטן פינגער —
שענקט זי אים אַ שמײכל,
מאַכט דאָס האַרץ אים גרינגער..

כאַפּט אױף זיך דאָס טיכל,
הענגט דעם ריגל איבער;
לאָזט די לאָדן אָפן —
אײלט צו אים אַריבער.

בעט ער זי שפּאַצירן,
װיל מיט איר צעשמועסן —
לאָזט זי אַלץ אױף הפקר,
מעג עס װעם פארדריסן…

טרעפט זיך אַ גנבה,
האַקט מען איבער ס’שלעסל
האָט זי אַ מפּלה,
הילכט דערמיט דאָס געסל.

אַלע װײבער שכנות,
װאַרפן בײזע בליקן —
זאַלצן איר די װונדן,
לאָזן זי דערדריקן — — —

אַזױ לײדט זי נעבעך
װאָכנלאַנג אַ דולע —
קומט נאָר שבת װײטער,
שײנט זי פון גדולה…

שבת נאָכן מיטאָג,
אָפּגעגעסן קוגל,
שטעלט זיך חנה־רױזע
אין דער קיך צום שפּיגל.

קאַמט זיך גלײַך די לאָקן,
קנעפּלט צו די בלוזע;
שפּרינגט דערפֿרײט צום פֿענצטער —
קוקט אַרױס מיט העזה…

שטײט אַקעגן יוסקע,
רופֿט זי מיטן פֿינגער —
שענקט זי אים אַ שמײכל,
מאַכט דאָס האַרץ אים גרינגער..

כאַפּט אױף זיך דאָס טיכל,
הענגט דעם ריגל איבער;
לאָזט די לאָדן אָפן —
אײַלט צו אים אַריבער.

בעט ער זי שפּאַצירן,
װיל מיט איר צעשמועסן —
לאָזט זי אַלץ אױף הפֿקר,
מעג עס װעם פֿאַרדריסן..

טרעפֿט זיך אַ גנבֿה,
האַקט מען איבער ס’שלעסל
האָט זי אַ מפּלה,
הילכט דערמיט דאָס געסל.

אַלע װײַבער שכנות,
װאַרפֿן בײזע בליקן —
זאַלצן איר די װוּנדן,
לאָזן זי דערדריקן — — —

אַזױ לײַדט זי נעבעך
װאָכנלאַנג אַ דולע —
קומט נאָר שבת װײַטער,
שײַנט זי פֿון גדולה…