Yakov (Dzhek) Gordon
Great writer, our writer
bright eyed so deep the shine
On your mild and tender smile
there is a shadowed quiet cry.
Your cape is wrapped around your shoulders
long hair framed gray on your neck
Oh, how good it is at your knees
to sit quietly and dream
Your words are like violin strings
tender smoke a magic wand
When you laugh, as dreams arrive
your heroes before me rise.
Heroes that you have created
at your table, bent over deep
Hope comes in sailors’ caps
In Menakhem Mendl’s letters
Who else has known the magic
of mixing laughter with tears
Oh, how deep is your soul’s sob
Tevya’s heart how deep and bright!
Motl’s clear and blazing eyes
soulful fire in his gaze tomorrow
Spirit, energetic humor
childhood full with luck and sorrow…
Buzi – song of songs maiden
on the green garden field
Writers splendid praise you’ve sung
of our young world of dreams!
Oh, how good it is to kneel
near your lap in this way
When word tones gleam and glow
and rosy evening comes this day
Your word-paint tones
simple plain and mild
I see hundreds of your heroes
in the play of your sad smile
צו שלום עליכמען
[sic]
יעקב גאָרדאָן
גרױסער דיכטער, אונדזער דיכטער —
אױגן אַזױ טיף און שײן.
אױף דײן מילדן, העלן שמײכל
שאָטנט זיך אַ שטיל געװײן.
פּעלערינע אױף דײן פּלײצע
האָר ביז נאַקן, גרױ באַזױמט…
אך, װי גוט, לעם דײנע קניען
זיצן אַזױ שטיל פאַרטרומט!
װערטער דײנע — פידל־סטרונעס,
צאַרטער שמײכל — צױבער־סמיק,
װען דו לאַכסט, װי טרױמען קומען
העלדן דײנע פאַר מײן בליק.
העלדן, װאָס דו האַסט געפורעמט
בײ דײן טיש, געבױגן טיף.
האַפנונג קומט אין לצים־מיצל
אין מנהם־מענדלס בריװ…
װער נאָך האָט געקענט דעם צױבער
פון מישן ס’לאַכן מיט געװײן?
אָ, װי טיף אין זײן נשמה,
טוביהס האַרץ, װי טיף און שײן!
מאָטלם ברענעדיקע אױגעלעך,
חוזק־פלעמלעך אינעם בליק.
גײסטפול, שפּרודלדיק הומאָר,
קינדהײט פול מיט צער און גליק.
— בוזי — שיר־השירים־מײדל
אױפן גרין לעװאַדע־פעלד. — —
פּרעכטיק האָסט באַזונגען, דיכטער,
אונדזער יונגע טרױמען־װעלט!
— אך, װי גוט, װי גוט איז קניען.
לעם דײן שױס אַזױ, אַזױ…
װען די װערטער־טענער גליען —
ראָזער אָװנט — פּערל־טױ.
װערטער דײנע — פאַרבן־טענער.
אַיױ פּשוט, שײן און מילד.
הונדערט העלדן דײנע זע איך,
װען דײן טרױער־שמײכל שפּילט.