Khayim Semiatitski

1.

The night – a hungry dark dog –
has licked the red blood of the west
and quietly laid down on the earth
Three crows stand on my roof and curse;
one pecks at my heart,
the heart has bloodied my way
now dogs lick at my ways

2.

My home is filled with little pinecones
on the straw roof lonesome wind spends the night
and around then snow roams muddy and buried –
oh how much whiteness have I spread,
to light my own grey rushing
and still, I’m a dark fleck on the snow

3.

Brother how many times have I huddled
into a warm window
toward the bright shine
and no one has said come in

נאַכט־לידער

חײם סעמיאַטיצקי

1.

די נאַכט — א הונגעריקער טונקעלער הונטון —
האָט אָפּגעלעקט דאָס רױטע בלוט פון מערב
און זיך אװעקגעלײגט א רױקע אױף דער ערד.
דרײ קראָען שטײען אױף מײן דאַך און שעלטן:
אײנע פּיקט מײן האַרץ,
דאָס האַרץ האָט פארבלוטיקט מײן װעג —
איצט לעקן שױן הינט מײנע װעגן.

2.

מײן שטיבל איז פון קײלעכדיקע סאָסנע־קלעצער,
אױפן שטרױענעם דאַך נעכטיקט, אן אײנזאמער, דער װינט,
און ארום — װאלגערן זיך שנײען, פארבלאָטיקט און פארװײעט, —
אָ, װיפל װײסקײט האָב איך שױן געשפּרײט,
צו באַלײכטן מײנע אײגענע גרױע פיר אײלן,
און איך בין נאָך אַלץ א טונקעלער פלעק אױפן שנײ.

3.

ברודער, װיפל מאָל כ’האָב מיך געטוליעט
צו א װארעם פענצטער,
צו דער ליכטיקער שײן —
און קײנער האָט נישט געזאָגט — קום ארײן.